„Padnij na kolana i natychmiast wyczyść mi buty!”
Głos zadrżał w powietrzu, lodowaty i pełen arogancji.

Mężczyzną, który właśnie przemówił, był nie kto inny, jak  Charles Dubois , potentat na rynku nieruchomości, stały bywalec branżowych stron gazet… i znajoma twarz budzącego go strachu.
Stojąca naprzeciwko niego młoda kelnerka,  Camille Martin , dwudziestokilkuletnia, właśnie przypadkowo wylała kroplę wina w pobliżu swoich włoskich butów.

To, co początkowo było drobnym incydentem, w jednej chwili przerodziło się w publiczne upokorzenie.

Odmowa, która zmieniła wszystko

Rozmowy ucichły. Klienci zamarli. Kierownik kelnerów wahał się, czy interweniować.
Ale Camille, wyprostowana i spokojna, nie drgnęła.

Spojrzała Charlesowi Dubois w oczy i po prostu odpowiedziała:
„Nie”.

Jedno słowo. Spokojnie, jasno, bez wahania.

Miliarder zmarszczył brwi. „Słucham?”
„Nie będę klękał, żeby pachnieć pańskimi butami. Jestem tu po to, żeby usługiwać przy pańskim stole, a nie schlebiać pańskiemu ego”.

Wokół nich w sali zamarło powietrze. Przyjaciele potentata wiercili się na siedzeniach, czując się nieswojo. Nikt nigdy nie odważył się tak do niego odezwać.

Charles zacisnął pięści. „Wiesz, kim jestem? Mógłbym kupić tę restaurację dziesięć razy”.
Camille nawet nie drgnęła.
„Wiem, kim pan jest, proszę pana. Wszyscy wiedzą. Ale  szacunku nie da się kupić ”.