Prawda o oleju kokosowym: 10 faktów, które musisz znać (Page 3 ) | April 30, 2025

Annonce:

6. Kwasy tłuszczowe zawarte w oleju kokosowym przekształcają się w ciała ketonowe, które mogą zmniejszać ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych

Obecnie bada się tzw. dietę ketogeniczną (bardzo mało węglowodanów, bardzo dużo tłuszczu) pod kątem leczenia różnych patologii.

Najbardziej znanym zastosowaniem terapeutycznym tej diety jest leczenie lekoopornej padaczki u dzieci (14).

Dieta ta polega na spożywaniu bardzo małej ilości węglowodanów i dużej ilości tłuszczów, co prowadzi do zwiększenia stężenia ciał ketonowych we krwi.

Z jakiegoś powodu dieta ta może znacząco zmniejszyć częstotliwość występowania napadów padaczkowych u dzieci, nawet u tych, u których różne rodzaje leków okazały się nieskuteczne.

Ponieważ kwasy MCT zawarte w oleju kokosowym są transportowane do wątroby i przekształcane w ciała ketonowe, są one często stosowane u pacjentów cierpiących na epilepsję w celu wywołania ketozy, umożliwiając jednocześnie nieco większą ilość węglowodanów w diecie (15, 16).

Wniosek: Kwasy tłuszczowe MCT zawarte w oleju kokosowym mogą zwiększać poziom ketonów we krwi, co może pomóc w zmniejszeniu częstości napadów padaczkowych u dzieci cierpiących na epilepsję.

7. Olej kokosowy może poprawić poziom cholesterolu we krwi i zmniejszyć ryzyko chorób serca

Olej kokosowy zawiera dużo tłuszczów nasyconych, które wbrew wcześniejszym poglądom nie szkodzą profilowi lipidowemu krwi.

Tłuszcze nasycone zwiększają poziom cholesterolu HDL (dobrego cholesterolu) i zmieniają poziom cholesterolu LDL na łagodny podtyp (17, 18).

W badaniu z udziałem 40 kobiet olej kokosowy w porównaniu z olejem sojowym obniżył poziom cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL, jednocześnie zwiększając poziom HDL (19).

Istnieją również badania na szczurach, które wykazały, że olej kokosowy obniża poziom trójglicerydów, całkowitego cholesterolu LDL i HDL, zwiększa i poprawia czynniki krzepnięcia krwi oraz status antyoksydacyjny (20, 21).

Teoretycznie ta poprawa czynników ryzyka sercowo-naczyniowego powinna doprowadzić do zmniejszenia ryzyka chorób serca w dłuższej perspektywie.