Umiejętność, która nie jest już powszechna.

Te temperówki, które pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku, były projektowane z myślą o trwałości i niemal artystycznej solidności. Miały drewnianą lub metalową podstawę, stalowy pręt, a przede wszystkim słynną kulkę – wykonaną z marmuru lub szkła – która robiła ogromną różnicę.

Ten idealnie wypolerowany przedmiot nie był jedynie ozdobą: jego gładka powierzchnia pozwalała na ostrzenie ostrza bez jego uszkodzenia, z niemal ceremonialną precyzją. Szklane wersje, często dmuchane ręcznie, igrały ze światłem niczym delikatne kuleczki.