Tata  wrócił z zewnątrz, blady i zamyślony. „Chodź coś zobaczyć” – wyszeptał. Zaintrygowany, poszedłem za nim. Wyobraziłem sobie węża albo plagę gryzoni… Ale nic nie przygotowało mnie na to, co miałem odkryć.

Dziesiątki kotów… w porzuconym samochodzie

Na dachu, siedzeniach, desce rozdzielczej, wszędzie: koty. Dziesiątki. Rude, szare, pręgowane, czarne… Były tam, zadomowione, jakby od zawsze mieszkały w naszym starym samochodzie. A co najdziwniejsze? Nie wydawały się przestraszone naszą obecnością. Jeden z nich, mały pręgowany kot z połową ucha, nawet otarł się o moją dłoń i zamruczał.

„To królestwo” – wyszeptał  tata . I miał rację. Nieprawdopodobne królestwo, całe w futrach i tajemniczych spojrzeniach.