Nazywam się Rachel, mam 34 lata i jestem księgową w firmie logistycznej. Jestem żoną Marka od prawie siedmiu lat. Mamy pięcioletniego syna, Ethana, bystrego i nierozłącznego z ojcem. Mark jest kierownikiem projektu w firmie budowlanej, wiecznie zajętym, ale zarabiającym stałą pensję. Z zewnątrz nasza rodzina wyglądała idealnie.

Ale zaczęły pojawiać się pęknięcia.

Mark często wracał późno do domu. Jego telefon był teraz zablokowany przez Face ID, a czasem wyciszony. Gdy pytałem, zbywał mnie: „W pracy jest ciężko”. Potem przyszły podróże służbowe – dłuższe, częstsze, często bez ani jednego telefonu.

Nigdy nie byłam zazdrosna, ale instynkt podpowiadał mi, że coś jest nie tak. Pewnego wieczoru, gdy brał prysznic, na jego telefonie pojawiło się powiadomienie z aplikacji do rezerwacji w restauracji. Zrobiłam zrzut ekranu, zanim zniknęło.

Ciekawość kazała mi zbadać sprawę dokładniej i odkryłam, że Mark zarezerwował kolację w ekskluzywnej francuskiej restauracji, do której mnie nigdy nie zabrał. Rezerwacja? W przyszły piątek, o 19:00.

Nie skonfrontowałem się z nim. Przygotowałem się w milczeniu.