„Mogę go bronić” – zmagający się z problemami 8-latek stanął przed sądem po tym, jak prawnik opuścił młodego milionera, a wszystko zmieniło się na zawsze | October 6, 2025

Annonce:

Pełna sala sądowa

Sala sądowa była wypełnioną po brzegi. Wszystkie miejsca zajęli reporterzy, widzowie i ciekawscy nieznajomi, którzy czekają, przez zagrożenie upadek Ethana Brixleya, 26-letniego milionera z urządzeń przemysłowych, oskarżonego o naruszenie bezpieczeństwa. Podczas tworzenia aplikacji, która działa w systemie tysiąca osób, znaleziono bezpieczne oprogramowanie. Przez bezpieczny czas media zwany go miliarderem ludu.

Teraz, w kajdankach, Ethan stanął w oskarżeniu o usiłowanie wyrządzenia krzywdy, spisek i napad. Atmosfera była ciężka od działania, gdy jego prawnik, Monroe Green, nagle się pojawił. Zamykając tęeczkę z zasadniczym akcentem, wyjaśniał: „Wysoki Sądzie, wycofuję się z tej sprawy. Ze skutkiem natychmiastowym”.

W sali sądowej stosowane są westchnienia. Krzesło Ethana jest równie dobrze zdefiniowane jako puste. Sędzia uderza młotkiem, wyraźnie poirytowany.

Cichy głos

W przypadku utraty funkcji, której nikt wcześniej nie podał – ośmioletnia dziewczynka o administratorze Amara Johnson. Miała sobie pożyczoną pożyczkę, koraliki we włosach i całkowicie nieruchomo. Wtem, gdy cisza się przedłuża, która jest wysyłana, lecz drżący głos:

„Mogę go bronić”.

Sala zamarła. Sędzia Reiner po prostu usłyszał wcześniej, niepewny, czy dobrze usłyszał. „Słucham?”

Amara wstała, jej głos drżał, ale był stanowczy. „Powiedziałam, że mogę iść bronić”.

W niektórych częściach sali wybuchnął śmiech, ale sędzia nakazał ciszę. „Jak masz na imię, młode damo?”

„Amara Johnson” – zmarła.

„A ile masz lat?”

„Osiem” – szybko, po czym dodaje: „Wiem, nie jestem prawnikiem, ale przeczytałem wszystko na temat tej sprawy i wiem, że na tym nie zrobił”.

W przypadku sędziego, który pojawił się w wyniku połączenia litości i ciekawostki. „A skąd możesz wiedzieć?”

Odpowiedź Amary była cicha, ale stanowcza: „Ponieważ dwa lata temu przeżył mojemu bratu”.

Ethan powoli ucieka w jej stronę, wpatrując się w nią. Nie mogę sobie przypomnieć, co miałem na myśli, ale cała sala sądowa skupiła na nim uwagę.

Mówiąc z serca

„Oglądałam filmy. Przeczytałam wszystko” – powiedziała Amara, ściskając ławkę tak mocno, że aż zbielały jej kostkę. „Ludzie dopuszczalne, że był w tym magazynie, ale tak nie było. Nie mógłby tam być”.

Prokurator pchnął. „Wysoki Sądzie, to jest dziecko”.

„Pozwólcie jej powiedzieć” – przerwał sędzia.

Amara szła alejką, jej małe, pewne kroki. „Mój brat Malik podziwiał Ethana. Był częścią programu mentorskiego Ethana. Nie pojawił się wiele – nie był używany Wi-Fi, nie był używany – ale Ethan dał dzieciom w naszym budynku tablety i internet. Malik w końcu poszedł na studia dzięki niemu. Ale w rozwiązaniu roku…” Głos jej się załamał. „Już go nie ma”.

W pokoju zapadła ciężka jak kamień ciszy.

„Chcę powiedzieć w przyjacielu Ethana, bo nikt inny tego nie zrobił” – powiedział. „A jeśli to zabronione, może prawda nie ma tu znaczenia”.

Sędzia od przeszłości, z nieprzeniknioną miną. Ethan nieruchomo, który jest dostępny, jest dostępny w pomieszczeniu. Kamery wtórne, uwieczniając dziesięć chwil.