Nie płakałam, nie walczyłam… Nie wiedziałam, co robić. Po prostu spakowałam swoje rzeczy i odeszłam od jedynej rodziny, jaką znałam.

Kiedy następnego dnia dostałem pocztę głosową — mama błagała mnie, żebym przyszedł i pogadał, a tata sugerował, żebym po prostu dał Brianowi i Kayle „część…” — usunąłem je.

Niektóre rozmowy nie są warte prowadzenia.

Wynająłem dom Aliny i przeprowadziłem się do kawalerki. Chodziłem na terapię dwa razy w tygodniu i oszczędnie korzystałem z spadku.

Startup, o którym marzyłem od studiów? Założyłem go. Okazuje się, że kiedy nie masz już nic do stracenia, podejmujesz ryzyko, którego nigdy wcześniej byś nie podjął.

Minęły cztery lata.

Cztery lata samotnego świętowania urodzin i uświadomienia sobie, że rodzina to nie zawsze więzy krwi czy dokumenty adopcyjne. Czasami to właśnie ludzie, którzy decydują się zostać, gdy nadchodzą ciężkie czasy, tworzą rodzinę.

Stopniowo traciłem nadzieję, że jeszcze się do mnie odezwą.

Potem dostałem wiadomość od dziewczyny, którą znałem z liceum.

Hej, mam nadzieję, że wszystko u ciebie w porządku. Moja mama pracuje w domu opieki na Maple Street. Pomyślałem, że powinieneś wiedzieć – twój tata tam jest.

Przez chwilę patrzyłem na wiadomość.