Powinienem był wtedy wiedzieć, że nie będzie łatwo. Ale wciąż byłem na tyle naiwny, by sądzić, że rodzina, w każdym razie, oznacza rodzinę.

Prawdziwy przełom nastąpił, gdy Brian i Kayla się o tym dowiedzieli.

Następnego dnia Kayla osaczyła mnie w kuchni, gdy robiłam kawę.

„Zostawiła ci pieniądze? To niesprawiedliwe” – wściekła się.

Prawie upuściłem kubek. „Co masz na myśli?”

Wszyscy jesteśmy adoptowani, Taylor. Wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. Musimy się dzielić.

Brian dołączył do mnie później, kiedy odbierałem coś z biura mamy. Jego głos był niski i gorzki, zupełnie inny niż głos brata, który budował ze mną miasta z klocków Lego.

„Nie jesteś   bardziej   adoptowany niż my” – powiedział. „Nie dostajesz więcej tylko dlatego, że znalazłeś swoją «prawdziwą matkę»”.

Zamrugałam. Wpatrywałam się w niego. „To była moja biologiczna matka, Brian. Moja”.

Zachowywali się, jakbym ich oszukiwał!

Zwróciłam się o pomoc do rodziców, mając nadzieję, że przypomną nam, co to znaczy być rodziną.

Duży błąd.

„Nie chcę, żeby to podzieliło rodzinę” – powiedziała mama ledwo słyszalnym szeptem. Zmywała naczynia, nie patrząc na nas.

Tata dodał: „Może możesz z nimi o tym porozmawiać. Znajdźcie rozwiązanie, które będzie korzystne dla wszystkich”.

Wspólny grunt. Jakbyśmy byli partnerami biznesowymi, a nie rodzeństwem.

Nikt nie powiedział: „Te pieniądze są twoje”.

Nikt nie powiedział: „Zasługujesz na to”.