Wygląda na to, że moja pasierbica w końcu się mnie pozbyła.

***

Siedziałem tam trzydzieści minut. Może dłużej. Nie mogę uwierzyć w tę cholerną naklejkę.

„No cóż” – mruknęłam. Wtedy przypomniałam sobie o Bonnie.

Mieszkała tuż po drugiej stronie ulicy i jeśli ktokolwiek potrafiłby poradzić sobie z katastrofą w stylu Delii, to była to moja Bonnie. Poznaliśmy się w 1986 roku, kiedy jeździłem Chevroletem, który gasł co drugi dzień.

Bonnie dała mi kable rozruchowe i powiedziała, że ​​mój były mąż wyglądał jak pieczony ziemniak w spodniach khaki. Od tamtej pory to nasza najlepsza przyjaźń.

ciąg dalszy na następnej stronie