Potrzebujesz słoików, świeżych warzyw, soli, wody i… około 15 minut. Myślisz, że możesz to wszystko połączyć? W takim razie wyjaśnię wszystko szczegółowo w przyszłych postach.

Marie-Claire Frédéric, autorka książki „Ni cru ni cuit” (Ani cru, ani gotowane), wydawca Alma.
Jej wykształcenie w zakresie historii sztuki nie przeszkodziło Marie-Claire Frédéric w zostaniu dziennikarką kulinarną, ponieważ jej miłość do jedzenia była najsilniejsza. Jej przepisy ukazały się w kilku magazynach kulinarnych (Guide Cuisine, Gala gourmand, Intense), a teraz w Cuisine Actuelle. Opublikowała również około dziesięciu książek z pierwszymi wydaniami, w tym: „La Ronde des Macarons” i „Ultra Fondant”. Interesuje się wszystkim, co wiąże się z gotowaniem i gastronomią, jej historią, geografią, jej związkami ze społeczeństwami, kulturą, tradycjami popularnymi i wszelkimi ludzkimi działaniami. W 2008 roku założyła bloga „Du miel et du sel” (Miód i sól), za pośrednictwem którego stara się dzielić swoją pasją do dobrego jedzenia i domowego jedzenia. A w 2014 roku nowy blog „Ni cru ni cuit” (Ani surowe, ani gotowane) uzupełnia książkę o tym samym tytule, dostarczając przepisów, opowieści i wiadomości na temat fermentowanej żywności. To także kwestia obżarstwa, by interesować się fermentowaną żywnością, chlebem, winem, serem, kiełbasą, oliwkami i kiszoną kapustą, kawiorem lub nuoc mam. Ale nie tylko to! To także kwestia nauk humanistycznych. Fermentowana żywność fascynowała ją odkąd zauważyła jej wyjątkowy charakter w jedzeniu, którego reprezentują, na całym świecie, arystokrację. Są pełne paradoksów, jednocześnie szczególnych i uniwersalnych, naturalnych i kulturowych, pysznych lub odrażających, ale zawsze identyfikujących i silnie powiązanych z kulturą. Co więcej, są to pokarmy uważane wszędzie za przynoszące zdrowie i długie życie. Zanim rozpoczęła naukę, nie miała pojęcia, w jakim stopniu zaprowadzi ją ona do horyzontów dotykających najgłębszych zakątków historii i ludzkich cywilizacji.