Kiedy zatrudniłem nową żonę, wszyscy w rodzinie zgodnie przyznali, że miałem szczęście.
Była młoda, promienna, zdolna i niezwykle oddana.
Dom zawsze był nieskazitelnie czysty, a jedzenie pyszne. Często, gdy krewni przyjeżdżali z wizytą, żartowali, że „ma szczęście, że ma tak dobrą i honorową gospodynię”.
Przez lata uważałem ją za członka rodziny. Mój syn też ją kochał i często mówił: „Mamo, znalazłaś prawdziwy skarb”.
A potem nadszedł wielki dzień: ślub mojego syna.
W całym domu panował harmider, salon był pełen gości, muzyka dudniła, a gratulacje słychać było zewsząd.
Czułem się idealnie i byłem przepełniony szczęściem. Nagle, gdy panna młoda i pan młody mieli rozpocząć ceremonię, druhna wbiegła na scenę, uklękła przed moim synem i drżącym głosem wypowiedziała zdanie, które zaparło wszystkim dech w piersiach:
„On… to mój syn!”
Szmery stawały się coraz głośniejsze.
Czułam, jak nogi się pode mną uginają, a serce wali mi w piersi.
Goście oniemiali.
Mój syn był przerażony, gdy panna młoda upadła na podłogę w szoku.
Kelnerka kontynuowała, a w jej oczach napływały łzy:
Domowy chleb – bez porównań, najlepszy chleb, jaki możesz upiec!
Sernik z brzoskwiniami i bezową pianką
Wystarczy jedna łyżka na każdego ogórka, którego masz w ogrodzie, a zbierzesz dwa razy więcej
IL LAURINO – Laurowy środek trawienny
Są tak pyszne, że gotuję je dwa razy w tygodniu! 5 dań warzywnych ze świeżych przepisów
Czosnek, pomidory i ogórki szybko rosną domowy sposób na skuteczne nawożenie
