To intuicja, lekki dreszcz emocji, uczucie, które cię ociera. Kolega, który mówi tylko pozory. Przyjaciel, który odchodzi, gdy wszystko idzie dobrze. A co, jeśli za tymi niewinnymi gestami kryje się mniej słodkie uczucie? Zazdrość, cicha i dobrze skrywana, potrafi czasem wkraść się w nasze najbliższe relacje.

Nie chodzi o ciągłą podejrzliwość, ale o rozwijanie spokojnej jasności umysłu, która pozwoli zachować równowagę. Bo zrozumienie to już początek wyzwolenia.

Komplementy… brzmią trochę fałszywie

Zazdrość nigdy nie krzyczy. Szepcze za delikatnymi, ale niekonwencjonalnymi frazami. Osoba zazdrosna może powiedzieć: „Dobrze!”, odwracając wzrok. Albo powiedzieć: „Dobrze ci poszło… tym razem!” z uśmieszkiem. Ton nie pasuje do słów, a twoje uczucia odzwierciedlają tę różnicę zdań.

To dwuznaczne zachowanie często ujawnia mieszankę zazdrości i podziwu. Druga osoba składa ci gratulacje, ale bez prawdziwej szczerości .

Wskazówki, które trochę pieką

Czy słyszałeś kiedyś takie zwroty jak: „Naprawdę, miałeś szczęście” albo „To dobrze, ale mogłeś trafić lepiej”? Pod płaszczykiem życzliwości niektórzy ludzie próbują, czasami nieświadomie, umniejszać twoje sukcesy .

To ich sposób na zachowanie pozorów, gdy dorastasz. Zamiast cieszyć się razem z tobą, patrzą na sprawy z dystansu. To wyraźny znak, że postrzegają twoje sukcesy jako odbicie własnych frustracji .

Imitacja, która staje się dziwna

Inspiracja jest pochlebna. Kopiowanie jest bardziej kłopotliwe. Jeśli ktoś nagle przejmie twoje wyrażenia, twoje gusta, twój styl… i ta mimikra stanie się niemal systematyczna, może to oznaczać, że w grę wchodzi zazdrość.

Z bardziej wewnętrznej perspektywy, takie zachowanie może świadczyć o braku pewności siebie. Druga osoba, zagubiona na swojej drodze, nieświadomie próbuje naśladować twoją .