Ale Mateo przyznał, że polegał na niej zbyt mocno, przytłaczając ją swoimi problemami. Właśnie dlatego Violet potrzebowała dystansu – kochała swojego przyrodniego brata, ale dźwigała na sobie więcej, niż powinna nosić jakakolwiek 14-latka. Usiedliśmy razem, jako rodzina, i porozmawialiśmy o granicach, terapii i o tym, jak ważne jest dzielenie się ciężarami z dorosłymi, a nie tylko ze sobą nawzajem. Mateo zgodził się dać Violet przestrzeń i skupić się na własnym uzdrowieniu.
Kilka tygodni później Mateo dał Violet bransoletkę, tym razem jako prosty prezent od brata dla siostry. Uśmiechnęła się, przytuliła go i przypomniała mu, że nie jest sam – może liczyć na nas wszystkich. Obserwując ich, uświadomiłem sobie coś ważnego: miłość nie zawsze polega na rozwiązywaniu problemów. Czasami oznacza to uszanowanie granic, wycofanie się i nauczenie się dzielenia ciężaru razem.
