Ale zanim zdążyłem cokolwiek napisać, mój wzrok padł na serię e-maili.
Jeden z nich miał temat: „Strategia rozwodowa”.

Na początku myślałem, że to pomyłka.
Potem przeczytałem następujące zdanie:

“Ona nigdy tego nie zauważy.”

Serce mi stanęło. Moje nazwisko pojawiło się w rozmowie. Mój mąż, Thomas, od tygodni korespondował z prawnikiem specjalizującym się w prawie rodzinnym. Planowali każdy szczegół – za moimi plecami.

Chciał najpierw złożyć pozew, ukryć aktywa i przedstawić mnie jako winnego.
Rozważał nawet odcięcie mi dostępu do naszych kont, zanim zdążyłem zareagować.

To był mężczyzna, z którym dzieliłam życie, ten, który całował mnie każdego ranka przed wyjściem do pracy.
I on knuł mój upadek.

Cisza przed burzą

Wziąłem głęboki oddech.
Nie miałem zamiaru zemdleć. Miałem zamiar myśleć.

Zrobiłem zrzuty ekranu wszystkich maili. Wysłałem je na tajny adres, który stworzyłem lata temu, „na kiedy”.
Potem zamknąłem wszystko, jakbym niczego nie widział.

Tego wieczoru się uśmiechałem. Przygotowałem jej ulubione danie. Słuchałem jej dnia. Śmiałem się z jej żartów.
Ale w środku coś pękło.

Thomas myślał, że ma przewagę. Uważał mnie za potulną, zależną, kruchą.
Nie wiedział jednak, że jestem już od niego o wiele bogatsza.