„Myślałam, że narzeczony mojej córki jest idealny… aż pewien szczegół otworzył mi oczy”.

Burzliwy romans godny filmu

Dwudziestoletnia Emma myślała, że ​​znalazła mężczyznę swoich marzeń. Ich spotkanie w    małej księgarni    przypominało scenę z komedii romantycznej: przewracane książki, wymieniane uśmiechy i spontaniczne wymienianie się numerami telefonów. W ciągu kilku miesięcy ich związek tak się zacieśnił, że rozważali zaręczyny.

Dla Lindy, matki Emmy, Daniel był idealnym zięciem: uprzejmym, uważnym i dobrze sytuowanym. Idealnie pasował do rodziny: pomagał bratu w odrabianiu lekcji, przynosił kwiaty na urodziny i z entuzjazmem uczestniczył w przygotowaniach do ślubu.

Perfekcja… albo prawie

Pewnego wieczoru, jak co wieczór, podczas wspólnej kolacji z rodziną, Daniel wrócił do swojej zwykłej formy: pogodny, pomocny i serdeczny. Po posiłku, wychodząc, zostawił torbę przy krześle. Ten szczegół mógł pozostać niezauważony. Ale prosty gest Lindy miał wszystko zmienić.

ciąg dalszy na następnej stronie