Ale ja już wychodziłem. „Złóż rodzicom Isabelli życzenia ‘Feliz Navidad’”.
Grudniowe powietrze uderzyło mnie jak policzek. Siedziałem w pickupie z wyłączonym silnikiem, wpatrując się w dom, który kupiłem, ale do którego nigdy nie będę pasował. Zawibrował mój telefon. Michael bez wątpienia próbował załagodzić sytuację. Nie odebrałem.
Cena miłości
Nagrzewnica w ciężarówce brzęczała, odpędzając chłód. Każdy róg ulicy w South Hills przywoływał wspomnienia o człowieku, którym kiedyś byłem – człowieku, dla którego rodzina była wszystkim.
Liczby przelatywały mi przez głowę. 2800 dolarów. Co miesiąc. Przez pięć lat. To było 168 000 dolarów.
To były pieniądze z ubezpieczenia na życie Marii. Spadek po mojej zmarłej żonie. Nasze oszczędności emerytalne. Wszystko przepadło, napływając do domu, w którym nie byłem mile widziany na świątecznej kolacji.
Kiedy refinansowałem nasz dom – Marii i mój – żeby spłacić zaliczkę, kredytodawca spojrzał na mnie ze współczuciem. „Panie Flores, jest pan tego pewien? Dużo pan ryzykuje”.
Zaryzykowałem wszystko. I przegrałem.
Właśnie weszłam do swojej własnej, zimnej kuchni, kiedy zadzwonił telefon. Isabella. Idealny moment.
„Dennis”. Jej głos był pełen fałszywej słodyczy. „Dowiedziałam się o tym małym nieporozumieniu z Michaelem”.
„Nieporozumienie?” Oparłem się o blat. „Nie sądzę, żeby doszło do nieporozumienia”.
„Słuchaj” – westchnęła, a jej słodycz zniknęła. „Moi rodzice są bardzo tradycyjni. Oczekują pewnej atmosfery podczas świąt”.
„Pewna atmosfera. A jaka to atmosfera?”
Słyszałem szelest toreb z zakupami. Niewątpliwie wydawali pieniądze, które powinny były zostać przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego.
„Cóż, nie są przyzwyczajeni do twojej kuchni. Całe to pikantne meksykańskie jedzenie… i głośna muzyka. I szczerze mówiąc, Dennis, to wykształceni ludzie. Oczekują rozmów o bieżących wydarzeniach, literaturze, sztuce”.
Przez osiem lat gryzłam się w język. Przez osiem lat łykałam obelgi dla dobra Michaela. „Mój sposób gotowania? Masz na myśli jedzenie, które jadłaś w każdą niedzielę przez trzy lata, kiedy byłaś spłukana?”
„To było co innego” – warknęła. „Ale teraz, kiedy moi rodzice są tutaj… nie możemy pozwolić, żeby meksykański farmer nas zawstydził”.
„Meksykański rolnik”.
