„Oddaj swój penthouse Carlosowi” Moi rodzice przyparli mnie do muru na ślubie mojego brata. Kiedy odmówiłem (Page 2 ) | October 7, 2025

Annonce:

Jeśli byłeś niedoceniany lub zdradzony przez rodzinę, zasubskrybuj już teraz i daj znać w komentarzach, skąd oglądasz. Twoja historia istniała na, przez ją. I uwierz mi, że nie jesteś sam, robi się to istotne. To, co działa na tym weselu, w końcu zmusiło mnie do spojrzenia na moją rodzinę, jaka naprawdę była i po działaniu im, kim się stałem.

Ślub był idealny aż do tego momentu. Carlos oferuje przystojnie w swoim szytym na miarę palenia. Jego narzeczona, Vanessa, szła do ołtarza w sukni, która przyszłaa na więcej niż mój pierwszy samochód. Siedziałam w drugim rzędzie w sukni, na której wydałam fortunę, przez swoje wsparcie. Wygłosiłam nawet serdeczny tost, mimo że zostałam zdegradowana do roli mówcy zwyczajnej, a nie do zaszczytu.

Podczas koktajlu podziwiałam strzelistę rzeźbę lodową, gdy matka zapędzili mnie za wielką kompozycję kwiatową. Słodki zapach lilii nagle wydany mi się duszący. „Musimy omówić coś ważnego” – powiedziała mama. Jej głos brzmiał: „Miód, słodkie, ale jej oczy zimne jak zima”. Ścisnął swój kryształowy kieliszek do szamponu tak, że myślałem, że się rozbije.

Mój ojciec macierzysty muszkę, zanim zrzucił bombę. Carlos i Vanessa gdzieś mieszkać po drobnym miodowym. Ten twój penthouse jest zdecydowanie za duży dla jednej osoby. jakby to już było przesądzone. Zakładają rodzinę. Ty po prostu ciągle pracujesz. Zaśmiałem się, myśląc, że to jakiś dziwny żart. Bardzo śmieszne, tato.

wyciek mama złapała mnie za nadgarstek. Jej zadbane paznokcie wbijały się w moją skórę. Już im obiecaliśmy. Nie bądź samolubna, Eleno. Rodzina jest odbierana. Uścisk zacieśnił się, gdy się odsunął, pozostawiając na konsekwencje w ramach półksiężyca. „Ten penthouse jest mój. Zapracowałam na niego. Zapłaciłam za niego. Nie oddam go, bo Carlosa nie stała na własnym mieszkaniu” – przekazałem podniesionem, mimo że starałam się zachować spokój.

Melodia kwartetu smyczkowego zdawała się cichnąć, gdy krew uderza mi do uszu. Twarz mojego ojca pociemnego, a jego policzki pokryły się rumieńcem o tym samym odcieniu co wino w jego kieliszku. Po wszystkich, co dla ciebie zrobiliśmy, tak nam się odwdzięczasz. Zrobiłeś dla mnie? Zaśmiałem się gorzko. Pracowałem na trzech etatach, żeby opłacić studia, podczas gdy ty płaciłeś pełne współczesne Carlosa.

Mieszkałam w kawalerce z czarną pleśnią, a ty kupiłeś mu samochód. Co zrobiłeś dla mnie? Po wydaniu decyzji o wydaniu decyzji, jego wydanie jest zabronione. Czułem jego gniew bijący niczym z otwartego ognia. Goście wyczuwali się nerwowo, gdy się mijaliśmy, wykrywając narastające między nami.

Zdarzyło się podczas przemówienia ojca pana młodego. Mój ojciec był trzymany w dłoni, a jego głos został usunięty po sali, gdy wychwalał swojego idealnego syna. jego Potem utkwił we mnie. I tylko nasza rodzina rozumie, że w stawianiu innych na pierwszym miejscu, „Niektórzy z nas” – wysyłają prosto na mnie, a jego palec drżał z wściekłości – nie jest uruchamiany już tego znieść.

Wstałem, do gniazda, głośno zaskrzypiało o marmurową wtyczkę. Wyciągnął rękę i dotknął moją twarz. Trzask uciszył całe miejsce. Nawet muzyka ucichła. W dźwięcznej ciszy, która zapadła, usłyszałem brzęk tłuczonego szkła i czyjś oddech. Policzek spalił mnie jak wypalony. Smak krwi wypełniał mi usta tam, gdzie zęby rozcięły mi funkcjonalność strony policzka.

„Eleno!” – ktoś za przestrzeganie. Ale ja już odchodziłam, a moje obcasy stukały o przełącznik w idealnym rytmie bicia serca. Spędziłam tę noc w swoim penthousie, wpatrując się w światła miasta przez okna główne od podłogi do sufitu, z nosiczkiem lodu przyciśniętym do twarzy. Mój telefon komórkowy wibrował od wiadomości od zszokowanych gości i kilku bezprzewodowych przeprosin od krewnych, ani jednego od rodziców ani Carlosa.

Dzwonek do drzwi wejściowych o 9:00 rano następnego dnia. Otworzyłem i znalazłem Carlosa i Vanessę stojących tam, jakby nic się nie stało. Vanessa miała na białym dżinsy i nosiła miarkę. Carlos trzymał kawę, nawet mi jej nie proponując. „Przyszliśmy tylko do naszych mebli” – powiedziała Vanessa, przepchnąć się obok mnie do mojego domu.

„Jej perfumy były przytłaczające, słodki jak cukier i od razu rozbolała mnie głowa. Zablokowałem drzwi ręką”. „Słucham?” Carlos upił łyk kawy i przewrócił oczami. Nie bądź uciążliwy, Eleno. Mama i tata już wszyscy, że zapewnimy nam swój dom w prezencie ślubnym. zostanie zarejestrowany, zanim jutro wyjedziemy w podróż poślubną.

Ta bezczelność zaparła mi dech w piersiach. Myślicie, że po tym, jak tata mnie spoliczkował na oczach wszystkich, po prostu oddam im dom? Vanessa posiada czelność główną na zirytowaną. To była tylko mała rodzinna sprzeczka. Nie dramatyzuj. Zatrzasnąłem im drzwi przed nosem, a ruchy trzęsące mi się tak bardzo, ledwo dokładnie przekręciły zamek.

Przez drzwi usłyszałam krzyk Carlosa: „To jeszcze nie koniec, Eleno. Nie możesz być wiecznie samolubna”. Trzy dni później moja ciotka Meredith. Jej głos rzeszczał w głośniku, ostry jak stłuczone szkło. Jak można być tak bezduszną? Twój brat potrzebny w domu dla swojej nowej rodziny. Przycisnęłam miejsce do skroni.

Page: 2 sur 4

Page: 2 sur 4 SEE MORE..