wzmocnione, że nie „potrzebuję” tych pieniędzy, że lepiej je spożytkować w jego rękach. Ledwo powiedział, kiedy nadeszła moja kolej. powiedział sędziemu, że kocham mojego syna i że nie chodzi o chciwość, ale o uszanowanie woli jego ojca.

Kiedy sędzia w końcu przemówił, cała sala zamarła. „Testament jest jasny” – powiedział. „Majątek należy do pani Turner do jej śmierci. Następnie następuje transmisja na jej syna”.

Potem udostępnione na nas oboje, a jego głos złagodzony. „Ale muszę wam coś powiedzieć – nie przegraliście tylko sprawy. Tracicie siebie”.

To coś we mnie pękło. Odwróciłam się do Jake’a. Jego drogi drżały, a po twarzach spływały łzy. „Przepraszam, mamo” – wyszeptał.

Wstałam i wyciągnęłam go do ręki, aw tym momencie sala sądowa zniknęła. Są tylko moje dwie – matka i syn – trzymające się, że nie jest za późno, aby znaleźć powrotną.