Potem to zobaczyłem.

Jej maleńka rączka sięga w kierunku kępy błyszczących zielonych liści z czerwoną łodygą — zaledwie kilka centymetrów od ich muśnięcia.

„Stój!” krzyknąłem głośniej, niż zamierzałem.

Zamarła.

Delikatnie pociągnąłem ją z powrotem i uklęknąłem.

„Ta roślina” – powiedziałem – „może wywołać silne swędzenie i nudności, jeśli dotknie twojej skóry”.

Udało nam się uniknąć trującego bluszczu — rośliny, którą dobrze znałam, lecz której nigdy nie nauczono mnie rozpoznawać.

I ten moment stał się dla mnie potężną lekcją:

Przyroda jest piękna — ale niektóre jej niebezpieczeństwa są niewidoczne dla niewprawnego oka.

Advertisement:

Porozmawiajmy o tym, co widzieliśmy, dlaczego to jest ważne i jak nauczyć swoje dzieci (i siebie) dbać o bezpieczeństwo — bez strachu.