Robert Hayes zawsze był niezawodny. Lata wcześniej, gdy ojciec Katie, Adam Miller, bogaty spadkobierca fabryki kiełbas, zginął w wypadku przy pracy, Robert zastąpił go. Był kuzynem Adama, bliskim rodzinie, a po pewnym czasie poślubił Amandę. Dla Katie, która miała wtedy zaledwie trzy lata, Robert wypełnił pustkę po ojcowskiej figurze.
Uczęszczał na szkolne przedstawienia, pomagał jej w odrabianiu lekcji i zdobył przychylność rodziców Amandy. Wszyscy uważali go za błogosławieństwo w ich życiu. Kiedy Amanda nagle zmarła, wydawało się naturalne, że Robert zostanie prawnym opiekunem Katie i wykonawcą jej testamentu do ukończenia przez nią osiemnastego roku życia.
Ale prawda była mroczniejsza. Amanda została okradziona w dniu swoich 38. urodzin, gdy odbierała ciastka. Nagranie z monitoringu pokazało zamaskowanego mężczyznę wpychającego ją do jej własnego vana. Kilka godzin później znaleziono ją postrzeloną, bez torebki. Śledczy stwierdzili, że to był nieudany napad. Nikt nie podejrzewał Roberta.
Dopóki Katie nie zobaczyła pierścionka.
Na pogrzebie wymówka Roberta brzmiała blado. Krzyki Katie rozbrzmiewały echem po sali. „Kłamiesz! Sama włożyłam ten pierścionek do torebki mamy. Nigdy go nie zobaczyła”.
Wśród żałobników rozległy się szmery. W oczach pojawiło się współczucie, a potem podejrzliwość. Starsza matka Amandy chwyciła się za pierś i wyszeptała: „Boże drogi… czy to może być on?”
Przyjaciel rodziny, detektyw Mark Thompson, który przyszedł złożyć kondolencje, podszedł bliżej. Delikatnie odciągnął Katie na bok i zwrócił uwagę na Roberta. „Czy mogę zapytać, gdzie Amanda dała ci ten pierścionek?” – zapytał spokojnie.
