Cały czas postukiwał nogą i przewracał oczami, jakby cała ta sytuacja go przerastała.
Kiedy sędzia zapytał go, jak przyznał się do winy, uśmiechnął się i mruknął:
„Chyba jestem winny.”
Sędzia Harmon uniosła brwi, ale nic nie powiedziała. Uważnie przyjrzała się chłopcu. Przewodniczyła setkom spraw nieletnich i znała spojrzenie dziecka, które wierzy, że nic nie może go dotknąć. Ethan cieszył się z bycia w centrum uwagi, rozkoszując się faktem, że dorośli muszą marnować na niego czas.
Sędzia Harmon nie był jednak typem człowieka, który pozwalał arogancji przejść obojętnie.
„Panie Miller, uważa pan, że to śmieszne? Uważa pan, że okradanie ciężko pracujących ludzi to żart?” – zapytała.
Uśmiech Ethana nie znikał. „To tylko sklep. Stać ich na to”.
Sędzia zamilkł. Za chwilę miało się wydarzyć coś – coś, co zedrze mu z twarzy ten uśmiech i pozbawi go mowy. Ethan, zarozumiały jak zawsze, nie miał pojęcia, co się wydarzy.
Sędzia Harmon zbyt często widziała typ Ethana – aroganckiego, obojętnego, pewnego, że jest nietykalny. Zamyślona postukała długopisem o biurko, rozważając swoje możliwości. Klepnięcie w nadgarstek – w zawieszeniu lub grzywna – nic by nie dało. Ale zamknięcie go też nie było rozwiązaniem; więzienie tylko by go zahartowało, a nie zreformowało. Ten chłopak potrzebował czegoś na tyle ostrego, by przebić się przez jego zadufaną pewność siebie.
Mówiła powoli, dobierając słowa.
„Panie Miller, nie wysyłam pana dziś do poprawczaka. Zamiast tego skazuję pana na czterdzieści godzin prac społecznych w tym samym sklepie, który pan okradł. Będzie pan pracował pod nadzorem kierownika sklepu, pana Patela. Będzie pan sprzątał, uzupełniał półki, zamiatał podłogi i robił wszystko, o co zostanie pan poproszony. Jeśli nie wypełni pan tych godzin z szacunkiem, wróci pan tutaj, a ja bez wahania zastosuję areszt.”
Na sali sądowej zaszemrało zaskoczenie. Po raz pierwszy pewny siebie uśmieszek Ethana zbladł. Pracować tam? W tym samym sklepie, w którym personel patrzył na niego jak na sztylety, gdy wyprowadzano go w kajdankach? Ta myśl przyprawiała go o mdłości. A sędzia Harmon jeszcze nie skończył.
Dodatkowo, będziesz uczestniczyć w cotygodniowym programie odpowiedzialności dla młodych przestępców. Tam wysłuchasz historii rodzin i osób, które doświadczyły kradzieży i przestępstw. Po każdym spotkaniu napiszesz refleksję. Refleksje te zostaną przekazane do tego sądu.
Dla roślin wystarczy 1 szczypta: bujne i długotrwałe kwitnienie
Wołowina z cebulą
Quark Muffins mit Vanillepudding – Smak jak u babci: Przepis, który Pokochasz
Zdrowa, zimna letnia sałatka 🍋🟩🍊 orzeźwiająca, pyszna, ekonomiczna, łatwa i szybka w przygotowaniu
Koniec z żółtymi plamami w toalecie: niezawodny sposób mojej babci!
Dlaczego do espresso podaje się wodę? Lepiej wypić ją przed czy po kawie?
