Jego propozycja wydawała się absurdalna, ale byłam zbyt zdenerwowana, żeby się sprzeciwiać. „Nie wiem” – powiedziałam ze smutkiem. „Możesz wrócić do domu?”
„Mam ważne spotkanie, którego nie mogę przełożyć” – powiedział, autentycznie przepraszając. „Ale będę tam tak szybko, jak to możliwe, dobrze? Nie martw się. Jakoś to załatwimy”.
Kiedy się rozłączyłem, poczułem gryzący ból w żołądku. W całej tej sytuacji było coś dziwnego. I byłem zdeterminowany, żeby dowiedzieć się, co to było.
Po godzinie przyjechała moja mama i razem obejrzeliśmy suknię, żeby zobaczyć jak bardzo jest uszkodzona.
„Wygląda, jakby to było zrobione żelazkiem” – powiedziała, marszcząc brwi. „Ale kto by to zrobił?”
Pokręciłam głową, czując mdłości. „Nie wiem. Jedynymi osobami, które tu ostatnio były, jesteś ty i Jason”.
Jason był najlepszym przyjacielem Adama. Przyszedł kilka dni wcześniej, żeby podrzucić trochę materiałów ślubnych. Ale zdecydowanie nie zamierzał tego robić…
„Sprawdźmy kamery bezpieczeństwa” – zasugerowała matka. „Może coś nagrali”.
