Nawet po miesiącu nikt nie zgłosił się po torbę. „Hej, minął już miesiąc… chcesz tę torbę?” – zapytała swobodnie moja szefowa. Po namyśle uznałam, że tak, więc poszłam ją odebrać. Kiedy ją otworzyłam, byłam zaskoczona, widząc, że nie zawiera nic poza pojedynczą kartką papieru. Jedna z ręcznie napisanych notatek brzmiała: „Dla dziewczyny, która potrzebowała nowej torebki na święta.

”Kawałek papieru był paragonem. Gdy przyjrzałam się uważniej biletowi, zobaczyłam, że torba kosztowała

1700 dolarów! Wyglądało na to, że kobieta miała zamiar zostawić torbę komuś w potrzebie — przemyślany akt dobroci — kimkolwiek ona była. Potajemnie włożyłam wszystkie swoje rzeczy do torby i wróciłam do domu, nie mówiąc nikomu o moim znalezisku. Czułam się bezpieczniej i wyglądałam bardziej schludnie na rozmowach kwalifikacyjnych dzięki tej torebce; była czymś więcej niż tylko dodatkiem. Nawet teraz jestem właścicielką tej torby. Ta pamiątka to cenna pamiątka z moich mniej szczęśliwych dni. Najważniejsze jest to, że motywuje mnie do odwdzięczania się i pomagania innym ludziom, kiedy tylko mogę.