Brian i Kayla przybyli później. Oni również zostali adoptowani przez mamę i tatę.

Byli moi, a ja byłem ich. Budowaliśmy forty z poduszek, które zajmowały cały salon, szeptaliśmy sobie sekrety po śnie, kiedy powinniśmy już spać, i nazywaliśmy siebie „prawdziwymi braćmi i siostrami”, gdy inne dzieci w szkole ośmielały się kwestionować naszą więź.

Wiesz, jak są dzieci.

„Wszyscy jesteśmy wybrani” – mawiała mama, gdy ludzie gapili się na nas w supermarkecie. „Wyjątkowi, ale równi pod każdym względem”.

Uwierzyłem jej. Wszyscy jej uwierzyliśmy.

Ale to przekonanie po cichu zniknęło, gdy skończyłem 25 lat. Zabawne, jak rzeczy, które zmieniają twoje życie na zawsze, mogą zacząć się od czegoś tak prostego jak poczta.

List, który odmienił moje życie, przyszedł w kremowej kopercie ze znaczkiem kancelarii prawnej. Otworzyłem ją natychmiast, ale potrzebowałem trzech przeczytań, żeby w pełni zrozumieć informację.

Drogi Taylorze,