Dałam Calebowi ciepłe łóżko, ciepły posiłek, a potem wykonałam jeden ważny telefon – do Marcusa, przyjaciela i byłego policjanta.

Razem sfingowaliśmy aresztowanie i zażądaliśmy od Travisa 15 000 dolarów. Szybko się poddał, obawiając się kłopotów prawnych.

Następnego dnia złożyłam pozew o rozwód. Kiedy Travis wpadł do mojego biura, zachowałam spokój i powiedziałam mu: „Porzuciłeś mojego syna. To koniec”.

Każdy grosz z tych pieniędzy trafił do Caleba. „Przeznacz je na coś ważnego” – powiedziałam mu.

Zamieszkaliśmy w skromnym mieszkaniu niedaleko jego szkoły – tylko we dwoje. Życie jest teraz spokojniejsze, ale i silniejsze.

Bo od teraz zawsze będę stawiać syna na pierwszym miejscu – i nigdy nie pozwolę, żeby inny mężczyzna stanął między nami.