„Czy mogę dostać kanapkę na zakwasie na śniadanie z dodatkowym awokado?” – zapytałem. „I latte z mlekiem owsianym, proszę”.

Skinął głową i wyszedł.

„Nie chcę rozwodu, Mo” – wypuścił powoli powietrze.

Zamrugałem. Od razu przeszedł do rzeczy. To dobrze.

Popełniłem błąd. Głupi, okropny błąd. Ale możemy go naprawić. Możemy pójść na terapię… możemy…

„Próbowałeś oddać mój dom, Alex” – powiedziałem cicho. „Na przyjęciu. Dla naszej rodziny”.

Pochylił się w rozpaczy.

“No chodź, chodź.”

 » Nie. «

Pocierał dłonie, jakby chciał je ogrzać.

„Próbowałem tylko pomóc Katie. Ona walczy…”

Mąż Katie powinien był jej pomóc, zamiast odchodzić. Nie ja. Nie ty. Nie moi rodzice. To nie była twoja odpowiedzialność.

„To moja siostra, Mo. Czego się po mnie spodziewałaś? Naprawdę?”

„A ja byłam twoją żoną, Alex.”

Był zaskoczony.

Wyjrzałem przez okno.

„Zawstydziłeś mnie, Alex” – powiedziałam. „Zdradziłeś mnie. A najgorsze?   Nawet nie zapytałeś  . Zakładałeś, że się poddam i powiem „tak”, jak   zawsze   robisz to z matką. Nawet o tym nie rozmawialiśmy”.

„Wpadłem w panikę” – powiedział. „Nie sądziłem, że zajdzie tak daleko”.

„Ale tak jest.”

Sięgnął przez stół. Nie wziąłem go za rękę.

“Wciąż cię kocham, Mo.”

Mój posiłek został dostarczony. Powoli rozpakowałem kanapkę, nie patrząc na niego.

„Wierzę ci” – powiedziałem. „Ale miłość nie rozwiązuje problemu braku szacunku. I nigdy nie zapomnę, jak na mnie spojrzałeś, kiedy stałeś po ich stronie. Jakbym był tylko… wsparciem”.

„Proszę” – wyszeptał.

„Do zobaczenia później, Alex. Nie martw się, zapłacę.”

Wziąłem kawę. I upiłem łyk, gdy Alex wychodził. Kawa była gorąca, gorzka… i oczyszczająca.